Cześć! Przychodzę do was dzisiaj z czymś, co opanowało już cały Internet i serca ludzi w różnym wieku i różnej płci. Zniszcz ten dziennik, czyli książka, którą musimy, po prostu, zniszczyć. Ale nie ma tak łatwo! Zadania w niej starają się poruszyć naszą wyobraźnię oraz pozwalają nam wykazać się w wielu dziedzinach.



Wiele osób nie niszczy, a przyozdabia - piękne rysunki, wszystko musi być idealne i na siłę pomysłowe. Ja uznałam, że dziennik jest po to, bym mogła się wyżyć, a nie pokazać swoje zdolności artystyczne (o ile jakieś mam, a chyba coś tam się we mnie kryje). Piękne rysunki i kompozycje zostawiam sobie na inne okazje i pomysły, a w książce od Keri Smith bazgram jak szalona! Zamysł jest taki, jak wam właśnie opisałam, więc większość rysunków powstała na szybko na kolanie, jadąc gdzieś czy rysując przy okazji oglądania telewizji.

Chciałabym pokazać wam co już udało mi się zrobić, choć przyznaje, że idzie mi to bardzo opornie - brak czasu daje o sobie znać. Dopiero gdy byłam chora i poczułam się trochę lepiej, starałam się codziennie ruszać z dziennikiem i zadaniami do przodu.

Bez zbędnego gadania, zapraszam was do zdjęć i zachęcam do wrzucania linków w komentarzach do swoich tworów! Z chęcią popatrzę, a nuż mnie coś zainspiruje? Jestem ciekawa waszych destrukcyjnych pomysłów!


Jak nie trudno zauważyć, ostatnio tasiemki z Pepco podbiły moje serce. Kupiłam je, by przyozdobić czymś papier na prezenty dla mojego chłopaka. Używam je wszędzie i do wszystkiego.


Frozen to ostatnio moja ulubiona bajka! Ciągle cytuję w głowie Olafa gdy jest mi smutno i wtedy od razu mam wielki uśmiech na buzi. Mam też z samą chwilą oglądania filmu bardzo miłe wspomnienia, ponieważ oglądaliśmy go razem z chłopakiem, a wiadome, że lepiej ogląda się z kimś, niż samemu. Coś czuję, że jeszcze nie raz wrócimy do tej bajki.


Jak pisałam wyżej - tasiemki z Pepco to moje uzależnienie. Nic więcej tu dodać nie mogę.


Pomysł zaczerpnięty z Internetu, dokładnie z Tumblra. Niedokończone co prawda, ale tam jeden paseczek... Przymknijcie na to oko, kiedyś się za to wezmę!


Nie wiem, skąd pomysł na tę stronę. Jak na nią patrzę, to się dziwie, że to sama zrobiłam, bo wygląda bardzo depresyjnie. Rysowałam to gdy miałam 38 stopni gorączki i odechciewało mi się robić cokolwiek, a uznałam, że dźganie ołówkiem strony z dziennika pozwoli mi się odstresować i rozluźnić. To, co wyszło dalej, to już moje gorączkowe bazgranie.


Chciałabym móc tak się wyginać w rzeczywistości, jak na tym rysunku (no dobra, może i bym potrafiła, ale mi się nie chce). Zostaje mi więc wyginać grzbiet na rysunkach.


Wycinanie na szybko... Uznałam, że żeby wyglądało na gorszą pracę, to rysowałam sobie jeszcze kontury cyferek ołówkiem, bo co się mam ograniczać!


Oczywiście, sekretna wiadomość została schowana gdzieś indziej, ale uznałam, że żeby nie było tak smutno, to wymyślę coś, by umilić sobie tę stronę. Widziałam gdzieś podobny pomysł na Internecie, jednak uznałam, że wolę zrobić coś swojego i iść za głosem swego serca, że tak to ujmę.

     To by było na tyle w tym poście! Mam nadzieję, że moje pomysły przypadły wam do gustu i zechcecie podzielić się ze mną swoimi stronami z dziennika.
Myślę, że nie jest to ostatni tego typu post, ale nie chciałabym sobie czegoś narzucać i robić z tego jakiejś serii na moim blogu. Wolę raz na jakiś czas dodawać kilka fajnych pomysłów i relacjonować wam postępy, niż zmuszać się do niszczenia książki na siłę, bo wiecie... nic dobrego by z tego nie wyszło.
   
     Pozdrawiam i życzę wam kreatywnej destrukcji! Trzymajcie się i do napisania!